Μία σειρά
κρίσιμα ερωτήματα που σχετίζονται με το έργο της ανάπλασης του Φαληρικού Όρμου
έθεσε στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής η Στέλλα Βαλαβάνη,
περιφερειακή σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».
Συγκεκριμένα,
σημείωσε τα εξής:
«Κατ’
αρχάς, εμείς τις αναπλάσεις τις εξετάζουμε σε σχέση με το χαρακτήρα τους,
δηλαδή τι εξυπηρετούν, ποιος ορίζει τις προτεραιότητες, ποιες περιοχές
χρειάζονται εξυγίανση και για ποιο λόγο.
Ποιος
λοιπόν αποφασίζει και ουσιαστικά σε όφελος ποιου; Ποιος πληρώνει το έργο; Ποιος
κερδίζει τόσο στη φάση της κατασκευής όσο και στη φάση της λειτουργίας και
ποιες ανάγκες θα υπηρετήσει τελικά.
Και με αυτή την έννοια να θυμίσουμε ότι
εμείς ζητήσαμε συζητηθεί, για να σας θέσουμε τα ερωτήματά μας, με κριτήριο τη
ζωή των κατοίκων και των εργαζομένων, με κριτήριο ποιος πληρώνει και ποιος θα
ωφεληθεί.
Παρόλο
που είχαμε ελλιπή ενημέρωση, με ευθύνη και της προηγούμενης αλλά και της
τωρινής περιφερειακής διοίκησης, φαίνεται ότι το έργο είναι διαφορετικό από
αυτό που δημοπρατήθηκε.
Φυσικά
και έχει τεράστιες ευθύνες η προηγούμενη διοίκηση της κας Δούρου που
δημοπράτησε το έργο και ενέκρινε μελέτες που στην πορεία κρίθηκε ότι δεν
λειτουργούν και πρέπει να αλλάξουν. Πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα που είναι
αντιπολίτευση χρησιμοποιεί την προοδευτική του φυσιογνωμία π.χ. σε σχέση με τα
ΣΔΙΤ και καλεί σε συμπόρευση, όταν ήταν κυβέρνηση μια χαρά προώθησε της
ιδιωτικοποιήσεις π.χ. στο Ελληνικό. Η αντιπαράθεσή σας είναι για το ποιος είναι
καλύτερος διαχειριστής.
Το έργο
δεν είναι οι δρόμοι και το ΤΡΑΜ. Το κύριο είναι τα υδραυλικά έργα που είναι
ουσιαστικά για την ασφάλεια και την προστασία των περιοχών από πλημμύρες.
Πείτε
μας, λοιπόν: Τώρα, με τις αλλαγές που
κάνατε στις αρχικές μελέτες όσον αφορά στο κύριο που είναι τα υδραυλικά έργα,
τι περίοδο επαναφοράς έχετε εξασφαλίσει για τις περιοχές Μοσχάτου και Ταύρου,
δηλαδή πώς έχετε εξασφαλίσει χρονικά ότι δεν θα πλημμυρίσουν οι γύρω δήμοι; Τι
πρόβλεψη υπάρχει στις μελέτες σας ότι δεν θα ξαναπλημμυρίσουν σε 20, σε 50, σε
100 χρόνια;
Ως προς τις συμπληρωματικές: Κόστισαν
περίπου 35 εκατ.. Από τη συζήτηση προκύπτουν και άλλες τροποποιήσεις
και άλλες συμπληρωματικές που σημαίνει παραπέρα αύξηση κόστους.
Ποια η
τύχη του γηπέδου που παίζουν οι ερασιτεχνικές ομάδες. Θα ξαναφτιαχτεί ή το
έφαγε η μαρμάγκα;
Επίσης θα θέλαμε να βάλουμε και μια ακόμα
πλευρά που θεωρούμε σημαντική για το τι συμβαίνει με τις περιβόητες θέσεις
εργασίας των εμβληματικών έργων σας.
Αλήθεια,
τι ελέγχους κάνει η Περιφέρεια στο πλαίσιο της κατασκευής σε σχέση και με τις
εργασιακές συνθήκες (π.χ. τήρηση μέτρων ασφαλείας και συνθήκες εργασίας) στον
όμιλο και στους υπεργολάβους;
Γιατί εδώ
έχουμε:
- Εργαζόμενους
που δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, με το 12ωρο να έχει γίνει
ρουτίνα. Δουλεύουν από Δευτέρα έως και Σάββατο – έχει τύχει και Κυριακές
να δουλεύουν με τις ευλογίες του ομίλου, κάτω από την πίεση και της
Περιφέρειας και της ΣΤΑΣΥ. - Απολύσεις
εργαζομένων που καλύπτονται με εργαζόμενους από άλλα εργοτάξια του ομίλου
και μαθαίνουμε και για νέες απολύσεις που έρχονται.
Έχει αξία
να δούμε λίγο το ιστορικό. Το 2011 είχαμε καταγγείλει ότι με διατάξεις του
Άρθρου 11 του Προεδρικού Διατάγματος κόβεται κάθε δυνατότητα πρόσβασης στο
θαλάσσιο μέτωπο του Φαληρικού Όρμου των λαϊκών στρωμάτων της Αθήνας, αφού στο
σύνολό του προβλέπει υποδομές και παρεμβάσεις εμπορικές, τουριστικές,
αθλητικές, πολιτιστικές και άλλες, που θα κληθούν να υλοποιήσουv και να
εκμεταλλευτούν προφανώς μέσω ΣΔIΤ μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Ακόμα και οι
λιγοστές δυνατότητες που έδινε το ΠΔ του 2002, στα λόγια βέβαια και υποκριτικά,
εξαλείφθηκαν με Πράξη Νομοθετικού Περιεχόμενου του 2010 για την οποία είχαμε
τοποθετηθεί στη στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων το 2011 εδώ στο
Περιφερειακό Συμβούλιο. Μας λέγατε μπροστά στις εκλογές, γιατί δεν μπορούσατε
να μας αντιπαρατεθείτε αλλιώς -ναι, τότε που μαζεύατε ψήφους- ότι δεν θέλαμε
την Ριβιέρα που ετοιμάζετε. Σας θυμίζουμε ότι η πρόταση της “Λαϊκής
Συσπείρωσης” ήταν η υπογειοποίηση του έργου, πρόταση που σήμερα φαίνεται
πόσο αναγκαία ήταν, αφού ούτε πρόσβαση στη θάλασσα δεν υπάρχει με το ΣΙΝΙΚΟ
ΤΕΙΧΟΣ που υψώσατε, αλλά και για την δημιουργία αυτού του πάρκου-λόφου που
προβλέπεται και όπως φαίνεται θα πληρώσουμε και θα ξαναπληρώσουμε οι κάτοικοι
της Αττικής. Έτσι απλά θυμίζω ότι στην περιοχή από το 2004 έχουν γίνει
αναπλάσεις πάνω στις αναπλάσεις μαζί με τα 150 εκατ. του αντιπλημμυρικού.
Κοιτάξτε
να δείτε, μέσα σε αυτές τις συνθήκες που όλοι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά
στρώματα της περιοχής μας βιώνουν τις οδυνηρές συνέπειες από την πανδημία και
τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης για την επανεκκίνηση της οικονομίας,
αποτελεί μεθόδευση διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις με συμμάχους τις
εκάστοτε περιφερειακές αρχές να παραδώσει στα ιδιωτικά συμφέροντα το παραλιακό
μέτωπο Καλλιθέας, Μοσχάτου – Ταύρου. Ξεκινήσατε με την παραχώρηση σε ιδιώτη –
χρηματοοικονομικό σύμβουλο της μελέτης για την υλοποίηση του έργου μέσω
προγραμμάτων ΣΔΙΤ και ιδιωτικών επενδύσεων – που παίζει ως σενάριο. Αν σας το
προτείνει ο σύμβουλός σας θα προχωρήσετε, προωθώντας ουσιαστικά την παράδοση
της παραλίας στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Άλλωστε στην κοινή
συνεδρίαση των δυο Δημοτικών Συμβουλίων και ο κος Πέππας και η κα Νάνου εμμέσως
πλην σαφώς παραδέχτηκαν ότι αυτό που “πρέπει να γίνει είναι εξασφαλισμένη
βιωσιμότητά του η οποία για να επιτευχθεί χρειάζεται σύνθεση δυνάμεων δημοσίου
και ιδιώτη με βέλτιστη χρήση των χρηματοοικονομικών εργαλείων, και γιατί μας
πιάνει τόση αγωνία με αυτό”.
Δεν
έχουμε αγωνία, τοποθέτηση έχουμε ότι το έργο το πληρώνει και το ξαναπληρώνει ο
λαός της Αττικής και θα το ξαναπληρωνει κάθε φορά που θα θέλει να το
επισκεφτεί.
Άλλωστε
το έργο αυτό δεν είναι ξεκομμένο, ουσιαστικά εντάσσεται στον γενικότερο
σχεδιασμό, στο νέο Ρυθμιστικό της Αττικής. Έχει να κάνει με τον γενικότερο
χωροταξικό σχεδιασμό και με τις ανάγκες αυτής της περιβόητης ανάπτυξης την
οποία και εσείς και η κυβέρνηση ευαγγελίζεστε. Δηλαδή με τις ορέξεις αυτών που
θα επενδύσουν και θα αξιοποιήσουν αυτούς τους χώρους.
Το
συγκεκριμένο έργο εντάσσεται και στις επιλογές του Ιδρύματος Νιάρχου,
“μπαλκόνι” θα έλεγα χαρακτηριστικά . Άμα δε το συνδέσουμε και με άλλα
έργα που υλοποιούνται όπως το Ελληνικό και άλλα που μοιράζονται σε διάφορους
επιχειρηματίες, Λάτσηδες, Ωνάσηδες κλπ., βλέπουμε ότι η πίτα μοιράζεται. Αυτή η
προσπάθεια γίνεται προκειμένου να εξυπηρετηθούν ουσιαστικά επιχειρηματικά
συμφέροντα.
Τώρα
συγκεκριμένα σε αυτό το έργο και οι κατασκευές και οι παρεμβάσεις δεν γίνονται
με γνώμονα τις ανάγκες του λαού ή των κατοίκων της περιοχής, αλλά κυρίως με
βάση το τι βολεύει τους επιχειρηματίες και την κερδοφορία των ομίλων τους.
Όλη η
χρήση των υποδομών που προβλέπονται να κατασκευαστούν σε αυτά τα έργα είναι
ανταποδοτική, δηλαδή τα λαϊκά στρώματα θα πληρώνουν για να χρησιμοποιούν αυτές
τις υποδομές. Φαίνεται και σε αυτά τα έργα ότι οι προτεραιότητες, η ιεράρχηση
που δίνεται από την Περιφέρεια δεν είναι για πολύ σημαντικά έργα, όπως είναι τα
αντιπλημμυρικά, τα αντισεισμικά, έργα σε σχολεία, δημόσια κτίρια κλπ., αλλά
προηγούνται έργα που ονομάζονται μεν ότι αξιοποιούν το περιβάλλον, αλλά κυρίως
δημιουργούνται και υλοποιούνται ανάλογα με το σχέδιο της εκάστοτε Περιφερειακής
Αρχής σε συνδυασμό με τους επιχειρηματίες που θέλουν να τα αξιοποιήσουν.
Επιμένουμε για:
- Αποκλειστικά
με ευθύνη του κράτους, χωρίς τη συμμετοχή ιδιωτών, αξιοποίηση του παραλιακού
μετώπου προς όφελος των αναγκών του λαού και της νεολαίας της περιοχής για
αθλητισμό, αναψυχή, πολιτισμό με δωρεάν ελεύθερη – πρόσβαση. - Εξασφάλιση
και αποκλειστική κρατική χρηματοδότηση του έργου. - Εξασφάλιση
της μόνιμης αντιπλημμυρικής θωράκισης της περιοχής».