του Γιάννη
Πρωτούλη*
Από τη φετινή διαδήλωση
των συνδικάτων στη ΔΕΘΗ ελπίδα βρίσκεται στην πάλη των λαών.
Και πραγματικά, αυτή η αλήθεια επιβεβαιώθηκε ξανά αυτό το φθινόπωρο με τις
κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Από τις κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη, αρχές
Σεπτέμβρη, μέχρι και τις διαδηλώσεις των Σωματείων και της νεολαίας τη βδομάδα
που πέρασε, τα αγωνιστικά αυτά σκιρτήματα ήταν ανάσα αισιοδοξίας, ανάτασης, σε
μια ατμόσφαιρα αβεβαιότητας και φόβου που φέρνουν η νέα καπιταλιστική κρίση, η
πανδημία, τα γεράκια του πολέμου που ακονίζουν τα νύχια τους πάνω από τα
κεφάλια μας.
Τα σωματεία των νοσοκομειακών
γιατρών, υγειονομικών, στον Τουρισμό – Επισιτισμό, οι ναυτεργάτες, καλλιτέχνες,
γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές με τη ζωντάνια και τον δυναμισμό τους έφεραν
στο προσκήνιο τα πραγματικά προβλήματα και τα αιτήματα του εργατικού – λαϊκού
κινήματος. Επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας που συνεχίζει να κερδοσκοπεί εν
μέσω πανδημίας με τις ΜΕΘ και τα τεστ, εισόδημα για όλους, μέτρα για την
προστασία της υγείας του λαού και των παιδιών του, προσλήψεις γιατρών,
νοσηλευτών, καθαριστριών για τα σχολεία και τα νοσοκομεία, λιγότεροι μαθητές
ανά τάξη, περισσότερα λεωφορεία και άλλα.
Με τη ζωντανή δράση και τις
διεκδικήσεις τους ακύρωσαν την πληρωμένη κυβερνητική προπαγάνδα για την
ετοιμότητα, το επιτελικό κράτος, την ατομική ευθύνη. Εδειξαν τον μόνο σίγουρο
δρόμο για να αλλάξει η «ατζέντα», όπως συνήθως λένε οι δημοσιολόγοι, και να βγουν
στο προσκήνιο οι πραγματικές ανάγκες. Και αυτός δεν είναι άλλος από το να βγει
στο προσκήνιο της μαζικής ταξικής πάλης η εργατική τάξη, η νεολαία.
Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ
πρωτοστατούν στον αγώνα, μαζί με τους συναδέλφους τους, τους συμμαθητές τους,
μέσα από τα Σωματεία και τους φορείς του κινήματος, μέσα από μαζικές συλλογικές
διαδικασίες. Το ΠΑΜΕ, τα Συνδικάτα, οι Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα που
συσπειρώνονται σε αυτό, έχουν βάλει τη σφραγίδα τους όλη αυτή τη χρονική
περίοδο και με την υποδειγματική τήρηση των μέτρων προστασίας της υγείας και
στην πάλη για την υπεράσπιση του λαού μας, για να μη βάλουν φίμωτρο στα στόματα
των εργαζομένων, όπως θα ήθελαν κυβέρνηση και εργοδοσία.
Την αγωνιστική πρωτοβουλία και
τη συνέπεια αναγνωρίζουν πλατιά οι εργαζόμενοι και συνδικαλιστές που μέχρι χτες
ανήκαν σε διαφορετικούς χώρους, ευρύτερα κάθε άνθρωπος καλής θέλησης με αναφορά
στο κίνημα.
Εκφράστηκε στη διαδήλωση στη
Θεσσαλονίκη, στην πορεία που ακολούθησε στους δρόμους της πόλης, όπου για πρώτη
φορά συμπορεύτηκαν και σωματεία που δεν συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Ορισμένα άλλα
σωματεία συμμετείχαν στην εκδήλωση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, στην
κινητοποίηση των υγειονομικών, στις δράσεις που προηγήθηκαν και ακολούθησαν τη
διαδήλωση. Δημόσια από το βήμα του ομιλητή συνδικαλιστές από μεγάλα σωματεία
αιτιολόγησαν τη συμμετοχή τους, «μόνο το ΠΑΜΕ έχει μείνει στο δρόμο, πού αλλού
να πηγαίναμε;».
Ούτε «να βάλουμε όλοι
πλάτη», ούτε «θα λογαριαστούμε μετά»
ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ έλαμψαν διά της
απουσίας τους. Ούτε τους λίγους γνωστούς εκδρομείς του συνδικαλιστικού
τουρισμού της ΔΕΘ δεν μπήκαν στον κόπο να φέρουν, ούτε καν την καθιερωμένη
συνέντευξη Τύπου δεν έδωσαν. Ειδικά η ηγεσία της ΓΣΕΕ ξεπληρώνει στην κυβέρνηση
και στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης τα ΜΑΤ, που την τοποθέτησαν στις καρέκλες της
με το Συνέδριο – παρωδία στο Καβούρι.
Ολο αυτόν το μήνα οι
συνδικαλιστικές δυνάμεις των αστικών κομμάτων ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ
επικαλούνταν την πανδημία για να αρνηθούν οποιαδήποτε αγωνιστική πρωτοβουλία,
τη στιγμή που στους χώρους δουλειάς η εργοδοσία ξεσαλώνει απέναντι στους
εργαζόμενους, τα δημόσια νοσοκομεία βρίσκονται στα όρια των αντοχών τους. Και
συνάμα η κυβέρνηση έχει στήσει μια βιομηχανία ψήφισης αντεργατικών νόμων εν
μέσω πανδημίας: Από την απαγόρευση των διαδηλώσεων έως την τιμωρητική διάταξη
για απλήρωτη υπερωριακή εργασία του εργαζόμενου που θα χρειαστεί να μπει
καραντίνα. Ξηλώνονται και τα ελάχιστα δικαιώματα που είχαν απομείνει μετά από
δέκα χρόνια κρίσης και τρία μνημόνια.
Οι ηγεσίες αυτές, σε μία ακόμα
σύμπλευσή τους στη λογική «να βάλουμε όλοι πλάτη», ή όπως το είπε ο πρόεδρος
της ΓΣΕΕ, «ο ιός δεν κάνει ταξικές διακρίσεις», συνειδητά επιχειρούν να
μπλοκάρουν την οργανωμένη κινητοποίηση σε μια σειρά κλάδους, όπως της Υγείας,
των Εκπαιδευτικών, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στον Επισιτισμό – Τουρισμό και
αλλού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, του «θα
λογαριαστούμε μετά», με δυσκολία πλέον μπορεί να κρύψει πίσω από
αντιπολιτευτικά μισόλογα τη στήριξη στην πολιτική της ΝΔ, αφού επί της ουσίας
έχει στρώσει το έδαφος για όλα και οι μνήμες είναι νωπές. Οχι μόνο κάθεται στη
γωνία ατσαλάκωτος, αλλά από την έναρξη των περιοριστικών μέτρων επιχείρησε με
τον πιο βρώμικο τρόπο να εμφανίσει την κοινωνική μαζική δράση ως «αρνητές του
ιού» και των υγειονομικών πρωτοκόλλων ή στην καλύτερη ότι η δράση πρέπει να
αναβληθεί επ’ αόριστον για να μην μπει κίνδυνος στη δημόσια υγεία!
Οταν από την πρώτη μέρα
αποδείχτηκε με τις κινητοποιήσεις των ταξικών συνδικάτων, με τη συγκλονιστική
διαδήλωση της Πρωτομαγιάς, ότι και τα μέτρα μπορούν να τηρηθούν και τα
καλυμμένα στόματα να έχουν φωνή, επιχείρησε να ταυτίσει τις διαδηλώσεις στα
σχολεία με τις περιθωριακές αντιδράσεις ελάχιστων «ψεκασμένων». Φυσικά, όταν η
δράση των εργαζομένων και της νεολαίας αποκτά ευρύτερη απήχηση, έρχεται να την
οικειοποιηθεί, για να τη ρίξει στο μύλο της εναλλαγής στην κυβερνητική
διαχείριση. Γνωστά παλιά κόλπα του ΠΑΣΟΚ.
Σχέδιο για
πρωταγωνιστική δράση σε κάθε χώρο
Εντοπίζουμε ορισμένα νέα
στοιχεία, βγαίνουν σημαντικά συμπεράσματα. Συνεχίζει να υπάρχει μεγάλη
ρευστότητα στο οργανωμένο τμήμα της εργατικής τάξης, η στάση των ηγεσιών
προκαλεί δικαιολογημένα έντονη δυσαρέσκεια. Στη σύσκεψη σωματείων και
συνδικαλιστών στην Αθήνα στις 16/9 συμμετείχαν περίπου 400 συνδικαλιστές, με
συμμετοχή συνδικαλιστών από σωματεία που δεν συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Αποφασίστηκαν
κινητοποιήσεις με στάσεις εργασίας στις 7/10, μέρα απόφασης στη δίκη της Χρυσής
Αυγής, και 13/10 συλλαλητήριο των Συνδικάτων στην Αθήνα και σε μεγάλες πόλεις.
Το ΠΑΜΕ έχει δουλεμένο πλαίσιο
διεκδικήσεων, δυνάμεις ζωντανές μέσα στους κλάδους, οργανώσεις και κυρίως έχει
σχεδιασμό και δράση, απήχηση, αξιοπιστία. Το κάλεσμά του για ενωτικό, μαζικό,
ταξικό αγώνα με το σύνθημα «Πληρώσαμε πολλά, δεν θα πληρώσουμε ξανά» μπορεί
σήμερα να έχει μεγάλη δυναμική, ανταπόκριση.
Το ΠΑΜΕ μπορεί να ηγηθεί σε
μια νέα άνοδο των αγώνων και του προσανατολισμού τους. Η κατάσταση αυτή είναι
ανάγκη να αξιολογηθεί από τις Κομματικές Οργανώσεις και τις κομματικές ομάδες,
από τους πρωτοπόρους αγωνιστές που παλεύουν μέσα στα σωματεία και να οργανωθεί
εξατομικευμένο σχέδιο συζήτησης και ένταξης σε δουλειά μαζί μας συνδικαλιστών
και εργαζομένων που μας παρακολουθούν και προβληματίζονται.
Η δυσαρέσκεια απέναντι στην
κυβέρνηση μεγαλώνει, η αμφισβήτηση των πολιτικών επιλογών της σε κρίσιμα θέματα
όπως η Υγεία, η Παιδεία δεν μπορεί να κρυφτεί.
Ταυτόχρονα, καταγράφεται
συμφωνία με τις θέσεις του Κόμματος και τις διεκδικήσεις του ταξικού κινήματος.
Φάνηκε αυτό και από τη συντονισμένη επίθεση της κυβέρνησης, των ΜΜΕ,
κυβερνητικών δημάρχων και άλλων μηχανισμών στο Κόμμα, στην ΚΝΕ, στο ΠΑΜΕ τη
βδομάδα που πέρασε. Η άνοδος του αντικομμουνισμού, που εκφράζεται με πολυσέλιδα
χιλιομασημένα αφιερώματα στον αστικό Τύπο, δηλώνει την ανησυχία τους. Οι αστοί
δεν ξοδεύουν τζάμπα χαρτί και μελάνι.
Η κυβέρνηση παραμένει
προσηλωμένη στο αντιλαϊκό πρόγραμμά της, στις δεσμεύσεις της στις ενώσεις
εργοδοτών, στην εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων. Δείχνει ότι ελίσσεται
και παίρνει υπόψη τις αντιδράσεις, είναι όμως αταλάντευτη στις μεταρρυθμίσεις
που έχει αποφασίσει.
Το είδαμε με το νόμο για τον
περιορισμό των διαδηλώσεων, τους νόμους και τις υπουργικές αποφάσεις που φέρνει
για τα Εργασιακά, την προκλητική ενίσχυση της ιδιωτικής Υγείας εν μέσω
πανδημίας και υποχρηματοδότησης του δημόσιου συστήματος, την είσοδο των ιδιωτών
στις αστικές συγκοινωνίες, τις εξελίξεις στη ΛΑΡΚΟ, τα όσα προανήγγειλε από το
φόρουμ της ΔΕΘ για το Ασφαλιστικό, νέο νόμο για τα Εργασιακά και νέο
συνδικαλιστικό νόμο για παραπέρα περιορισμό της συνδικαλιστικής οργάνωσης και
άλλα πολλά.
Η εργοδοσία στηρίζει ανοιχτά
την κυβέρνηση, έχει γίνει ακόμα πιο επιθετική εξαιτίας της κρίσης και από τους
νέους νόμους της κυβέρνησης, που αξιοποιεί στο σύνολό τους για να συρρικνώσει
μισθούς και δικαιώματα των εργαζομένων.
Με μεγαλύτερη
απαιτητικότητα στις συνθήκες της πανδημίας
Οι νέες συνθήκες μάς
επιφορτίζουν με το καθήκον της πιο πλατιάς και οργανωμένης δουλειάς για την
άνοδο της συμμετοχής των εργαζομένων. Είναι ανάγκη να απευθυνθούμε σε πολύ
περισσότερους πέρα από έναν σταθερά αγωνιστικό περίγυρο. Η συζήτηση και ο
προβληματισμός ξεπερνούν τον πολύ περιορισμένο κύκλο των συνδικαλισμένων
εργαζομένων.
Υπάρχει η δυσκολία της
πανδημίας, όμως σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να εξασφαλιστεί η παρουσία και η
επαφή με τους χώρους δουλειάς με κάθε τρόπο. Με τον πολλαπλασιασμό των
περιοδειών των εκλεγμένων συνδικαλιστών, με την ένταξη περισσότερων στο
σχεδιασμό και την υλοποίηση, ώστε το κάλεσμα να φτάσει σε πιο πολλούς και σε
νέους εργασιακούς χώρους, ξεπερνώντας τη συνήθεια, τη ρουτίνα, το καθιερωμένο
σύντομο πέρασμα από συγκεκριμένους χώρους.
Πρέπει να επιμείνουμε στις
Οργανώσεις μας η ματιά και το μυαλό να είναι έξω, μην επαναπαυόμαστε από την
αντικειμενικά περιορισμένη εικόνα που μεταφέρουν οι δραστήριοι σύντροφοι και
συντρόφισσες. Η επόμενη περίοδος θα είναι δύσκολη, για αυτό χρειάζεται με
σχέδιο να δυναμώνουν η επαφή μας και η παρέμβασή μας μέσα σε κάθε κλάδο. Αυτή η
δουλειά θα στηρίξει και την προσπάθεια ανάπτυξης γενικότερων αγώνων των
εργαζομένων.
Στη φάση που βρισκόμαστε, έχει
επίσης μεγάλη σημασία η κάθε παρέμβασή μας να είναι καλά προετοιμασμένη και
τελικά πετυχημένη. Το βασικό ζητούμενο αυτή την περίοδο είναι να έχουμε στενή
επαφή με τους εργαζόμενους, να είμαστε κοντά στους χώρους δουλειάς, κοντά με τα
μέλη των σωματείων, να ενισχύσουμε τη ζωντανή ενημέρωση, τη διά ζώσης διαφώτιση
για το πώς διαμορφώνεται η κατάσταση, μεθοδικά να δημιουργούμε αγωνιστικές
διαθέσεις στον κλάδο, βάζοντας ταυτόχρονα στόχους μαζικοποίησης, εγγραφών νέων
μελών. Εδαφος υπάρχει, το σύνολο των προβλημάτων είναι οξυμένα, συσσωρεύεται
εύφλεκτη ύλη.
Εχουμε συζητήσει αναλυτικά για
την κατάσταση με τη λειτουργία των σωματείων, ιδιαίτερα στα πρωτοβάθμια
σωματεία, έχουμε αποφάσεις, στόχους. Το θέμα το εντοπίζει και η πρόσφατη
Ολομέλεια της ΚΕ. Παραμένει ζητούμενο, εκτός από το να συζητήσουμε, να
σχεδιάσουμε πώς θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα συγκεκριμένα εκεί που
εντοπίζουμε πρόβλημα, με τους όρους που έχουμε αποφασίσει. Επίσης, πώς θα
αντιμετωπίσουμε και πρόσθετες δυσκολίες αυτής και της επόμενης περιόδου.
Ηδη η συσσώρευση προβλημάτων
στη λειτουργία των συνδικάτων, σε συνδυασμό με προβλήματα που δημιουργούν η
κρίση και η συνεχόμενη υποχώρηση του κινήματος, επηρεάζει αρνητικά και
πρωτοπόρους αγωνιστές που δουλεύουν στο κίνημα. Πρέπει να είναι καθαρό σε κάθε
Κομματική Οργάνωση που έχει στο χώρο ευθύνης της συνδικάτα και μαζικούς φορείς,
ότι χρειάζεται με επιμονή να βοηθήσουν, ώστε αυτά να αναπτύξουν δράση, να
αφιερώσουμε χρόνο, φροντίδα και δυνάμεις για να αλλάξει η κατάσταση. Μην
επιτρέψουμε, όσο περνά από τη δική μας παρέμβαση, να τα απαξιώσουν η εργοδοσία,
οι άνθρωποί της και η κυβέρνηση ακόμα περισσότερο.
Προσήλωση στην οργάνωση
και την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος
Στο 1ο κύμα της πανδημίας
καταγράψαμε μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους εργαζόμενους για τα σωματεία. Τα
τηλέφωνα «είχαν σπάσει». Οι εργαζόμενοι ζητούσαν πληροφόρηση και παρέμβαση για
τα προβλήματά τους στο χώρο δουλειάς από την επίθεση της εργοδοσίας. Αυτό δείχνει
ότι υπάρχουν εργαζόμενοι που αναζητούν το αποκούμπι τους στη συλλογική δράση.
Η πολύχρονη παρέμβαση των
κομμουνιστών μέσα στα συνδικάτα δεν έχει αφήσει να περάσει γενικευμένα η
δηλητηριώδης συκοφαντία. Υπάρχει ζωντανή μπροστά μας η δυνατότητα της ανασύνταξης,
βασικό καθήκον των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Είναι κρίσιμο οι κομμουνιστές να
ξεχωρίσουν ως οργανωτές της πάλης και οργανωτές του λαού.
Με απαιτητικότητα να
εξετάζουμε το θέμα της οργάνωσης της τάξης μας. Με ποιο τρόπο τα εργατικά
σωματεία κρατούν ζωντανή επαφή με τους εργαζόμενους, αν είναι κατοχυρωμένα σε
χώρους δουλειάς. Δεν μπορεί να υπάρχει συμβιβασμός με πολύ φτωχά αποτελέσματα
σε νέες εγγραφές στα συνδικάτα όλη αυτή την περίοδο.
Η κυβέρνηση παίρνει υπόψη της
την κατάσταση του κινήματος, δεν διαλέγει τυχαία την περίοδο για να χτυπήσει το
δικαίωμα στη συνδικαλιστική οργάνωση. Η αστική τάξη με τα επιτελεία της
ετοιμάζονται για την όξυνση του συνόλου των κοινωνικών προβλημάτων μπροστά στην
εκδήλωση της νέας πολύ μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης. Αντίστοιχα πρέπει να
προετοιμάσουμε και εμείς το εργατικό – λαϊκό κίνημα με επιτάχυνση της
ανασύνταξης, πλατιά συζήτηση και αφομοίωση των κρίσιμων πολιτικών διδαγμάτων
που μας κληρονόμησε η δεκαετία που ζήσαμε.
Με πρώτο ζήτημα ότι αλλαγή
προς όφελος του λαού δεν είναι η εναλλαγή των αστικών κομμάτων στην κυβέρνηση,
όποιο επίθετο και αν φοράνε, αριστερό, κεντροαριστερό, κοινωνικής ή εθνικής
σωτηρίας, συνεργασίας προοδευτικών δυνάμεων, αλλά οι ριζικές αλλαγές στην
κοινωνική οργάνωση, στην οικονομία, η ανατροπή της πολιτικής εξουσίας των
καπιταλιστών. Και αυτή η πολύτιμη πολιτική πείρα πρέπει να δουλευτεί παραπέρα,
να αφομοιωθεί μέσα στη δράση, μέσα στην πάλη, εν κινήσει.
* Ο Γιάννης Πρωτούλης
είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Περιφερειακός
Σύμβουλος εκλεγμένος με την “Λαϊκή Συσπείρωση Αττικής“