Στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές επιβεβαιώθηκε ότι, παρά τον συνολικά αρνητικό συσχετισμό που παραμένει, σταθεροποιείται και ενισχύεται συνεχώς ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, ο απεγκλωβισμός εργατικών – λαϊκών δυνάμεων από τα αστικά κόμματα, η άνοδος του κύρους και η μαχητική συμπόρευση με το ΚΚΕ.
Το πιο ελπιδοφόρο στοιχείο και αυτής της εκλογικής αναμέτρησης είναι η νίκη της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που ξεκίνησε στον πρώτο γύρο με το 10,03% μεσοσταθμικά στις Περιφέρειες, που στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, την Αττική, μεταφράζεται στο πολύ ελπιδοφόρο 14% και την εκλογή κομμουνιστή δημάρχου στην Ικαρία, για να ολοκληρωθεί στον δεύτερο γύρο, με την επικράτηση των υποψηφίων του ΚΚΕ και στους 5 Δήμους που διεκδικούσαν: στον τρίτο μεγαλύτερο Δήμο της χώρας, την Πάτρα (για τρίτη συνεχή θητεία), στην Καισαριανή, στην Πετρούπολη, στο Χαϊδάρι και στον Τύρναβο.
Θεωρούμε ότι δικαιούμαστε να είμαστε ικανοποιημένοι, αλλά και περήφανοι για αυτό το αποτέλεσμα. Γιατί εμείς δεν κρυφτήκαμε πίσω από δήθεν «αυτοδιοικητικές» υποψηφιότητες πριν τις εκλογές, για να αρχίσουμε αμέσως μετά να ανακαλύπτουμε «προερχόμενους» που εξελέγησαν και να βάφουμε τον χάρτη όπως μας αρέσει. Εμείς είπαμε από την αρχή και από πού προερχόμαστε και πού ανήκουμε και πού θέλουμε να πάμε. Είπαμε ότι η μάχη είναι πολιτική, ότι ο λαός πρέπει να κάνει κριτήριο όλα όσα ζει, στα οποία, άλλωστε, οι Τοπικές Αρχές παίζουν σημαντικό ρόλο. «Κατεβήκαμε» στις 13 περιφέρειες και σε 262 Δήμους ενιαία, με τα υποστηριζόμενα από το ΚΚΕ ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» με το κόκκινο γαρύφαλλο, που τα γνωρίζει όλος ο λαός εδώ και αρκετά χρόνια και στα οποία συσπειρώθηκαν εκατοντάδες συναγωνιστές που προέρχονται κι από άλλους πολιτικούς χώρους.
Δεν δεχτήκαμε να λέμε άλλα στον πρώτο γύρο και άλλα στον δεύτερο για να κάνουμε συνδιαλλαγές για τις καρέκλες. Και τις δύο φορές καλέσαμε τον λαό να καταψηφίσει τους υποψηφίους των άλλων κομμάτων με τη γνωστή αντιλαϊκή πολιτική, τους υποψηφίους δημάρχους-μάνατζερ και να υπερψηφίσει τους υποψηφίους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που – είτε από τη θέση της πλειοψηφίας, είτε της μειοψηφίας – θα ασκήσουν μαχητική αντιπολίτευση, μαζί με τον λαό, απέναντι στο κεντρικό κράτος και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, θα αξιοποιήσουν και την παραμικρή χαραμάδα για την ανακούφισή του, θα μείνουν μακριά από επιχειρηματικά και άλλα αλισβερίσια, όπως όλος ο λαός γνωρίζει ότι κάνουν οι κομουνιστές.
Το υψηλό ποσοστό της αποχής, τόσο στον πρώτο όσο και στον δεύτερο κυρίως γύρο, είναι φανερό ότι αντανακλά την επιλογή πολλών χιλιάδων ψηφοφόρων να εκφράσουν έτσι τη διαμαρτυρία τους απέναντι σε τοπικές αρχές που τα προηγούμενα χρόνια υλοποίησαν την κυρίαρχη πολιτική, αλλά και στον ίδιο τον θεσμό της Τοπικής Διοίκησης που λειτουργεί ως το μακρύ χέρι του εχθρικού αντιλαϊκού κράτους. Ιδιαίτερα στον δεύτερο γύρο, η αποχή εκφράζει και την απόρριψη της εκβιαστικής λογικής του «μικρότερου κακού», δηλαδή της υποχρεωτικής επιλογής μεταξύ δύο υποψηφίων που – στις περισσότερες περιπτώσεις – δεν διαφέρουν πολύ σε κεντρικά ζητήματα. Το ζητούμενο τώρα είναι όλος αυτός ο κόσμος να επιλέξει το επόμενο διάστημα, όχι την ακίνδυνη τελικά αποχή από τις μάχες, αλλά τη συμμετοχή στους αγώνες που έχουμε να δώσουμε, να συμπορευτεί ενεργά με το ΚΚΕ σε αυτούς.
Η αλήθεια είναι ότι και τα άλλα κόμματα έδωσαν τη μάχη αυτή με πολιτικούς όρους και κριτήρια, απλά πολλές φορές το έκρυβαν από τον λαό, γιατί έχει αποκαλυφθεί ότι η πολιτική τους είναι εχθρική απέναντί του. Η ΝΔ έβαλε στόχο από τη μία να επιβεβαιώσει την πολιτική κυριαρχία της κερδίζοντας τις 13 περιφέρειες και τους μεγαλύτερους Δήμους. Αυτό δεν το πέτυχε. Σε κάθε περίπτωση, δήλωσε ότι θέλει περιφερειάρχες και δημάρχους που να συμμερίζονται τις αναπτυξιακές τις προτεραιότητες. Αυτό θα το έχει, ακόμα και σε περιπτώσεις που δεν κέρδισε ο δικός της υποψήφιος.
Η ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ μετά τον πρώτο γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, ανάμεσα σε άλλα, ανέφερε ότι «τα «κυβερνητικά χαμόγελα» για το εκλογικό αποτέλεσμα έχουν «κοντά ποδάρια», γιατί σε μεγάλα τμήματα του λαού δυναμώνει η ανασφάλεια, η οργή, η αγανάκτηση απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική που οξύνει συνεχώς τα εργατικά – λαϊκά προβλήματα». Η παραπάνω εκτίμηση επιβεβαιώθηκε πολύ σύντομα και με την απόρριψη μιας σειράς υποψηφίων της κυβερνητικής παράταξης από την πλειοψηφία όσων πήγαν να ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο, χωρίς αυτό, φυσικά, να σημαίνει ότι η απόρριψη συνοδεύεται πάντα και από μία ριζικά διαφορετική επιλογή. Παρ’ όλα αυτά, δεν περνά απαρατήρητο ότι ο ίδιος λαός που κατηγορήθηκε πολύ πρόσφατα από διάφορους – επειδή δεν τους ψήφισε – ότι «βάζει το ατομικό πάνω από το συλλογικό συμφέρον», γύρισε εμφατικά την πλάτη σε προκλητικούς κυβερνητικούς εκβιασμούς που συνέδεαν την ψήφο του ακόμα και με την έγκαιρη καταβολή των αποζημιώσεων στους πλημμυροπαθείς, με τη ροή των κονδυλίων και των ΕΣΠΑ, με τη στάση του κάθε υποψηφίου απέναντι στο δράμα του παλαιστινιακού λαού κλπ.
Το ΠΑΣΟΚ έθεσε στόχο να μπορεί να παρουσιαστεί ως «δεύτερη αυτοδιοικητική δύναμη» και κυρίαρχη στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ να ανακόψει την πτωτική του πορεία ή να την «κρύψει» μέσω της στήριξής του σε υποψηφιότητες κυρίως του ΠΑΣΟΚ, άλλων προερχόμενων από το Ποτάμι κλπ, ενώ δεν έλειψαν και οι περιπτώσεις συλλογικής ή ατομικής στήριξης από βουλευτές του σε υποψηφίους της ΝΔ ή «αντάρτες», ακόμα και ακροδεξιούς.
Αποδείχθηκε ότι η όλη συζήτηση περί «προοδευτικών υποψηφιοτήτων» δεν είχε, όπως έγκαιρα προειδοποιήσαμε, καμία σχέση με τα «ικανά πρόσωπα» και την Τοπική Διοίκηση, πόσο μάλλον με κάποιο αντίπαλο δέος στην πολιτική των υποψηφίων της ΝΔ, αλλά με τα παζάρια και την προσπάθεια αναστύλωσης της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας. Το γεγονός ότι ο πρώην Πρωθυπουργός που είναι ταυτισμένος στη συνείδηση του λαού με την είσοδο στα μνημόνια, με το ΔΝΤ, με την κατάργηση δικαιωμάτων δεκαετιών, ο Γιώργος Παπανδρέου, ήταν ο πρώτος που έκανε δηλώσεις για τη νίκη Δούκα, θα πρέπει να αποδεικνύει και στον πλέον δύσπιστο την ορθότητα της στάσης του ΚΚΕ.
Από την άλλη, στα εκλογικά κέντρα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στους 5 Δήμους που πετύχαμε νίκες την περασμένη Κυριακή, εκτυλίχθηκαν εντελώς διαφορετικές, ελπιδοφόρες σκηνές: χιλιάδες Πατρινοί να υποδέχονται τον δήμαρχο-σημείο αναφοράς για τον λαό όλης της χώρας, Κώστα Πελετίδη. Εργαζόμενοι στους Δήμους να αγκαλιάζουν και να φιλούν τους κομμουνιστές Δημάρχους που επιστρέφουν στο πόστο τους σε Καισαριανή, Πετρούπολη και Χαϊδάρι. Ο λαός του Τυρνάβου να πανηγυρίζει τη μεγάλη νίκη του. Παλαιστίνιοι πρόσφυγες να μιλούν στο συγκεντρωμένο πλήθος, παίρνοντας και μοιράζοντας κουράγιο. Νέοι να γιορτάζουν, χορεύοντας αγκαλιασμένοι και στέλνοντας μήνυμα που έφτασε μέχρι τον «κόκκινο βράχο» της Ικαρίας.
Με όλους αυτούς, που είναι ο δικός μας «χώρος», θα συνεχίσουμε ακόμα πιο αγωνιστικά, με πρώτο σταθμό την μεγάλη κινητοποίηση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό που διοργανώνουν τα συνδικάτα την Τετάρτη στο Σύνταγμα. Γιατί η ελπίδα για τον λαό δεν γεννιέται όταν «παζαρεύουν» και «τα βρίσκουν» ή «τα χαλάνε» δυνάμεις που έχουν τσακίσει τα δικαιώματά του και έχουν προδώσει ξανά και ξανά τις ελπίδες του, αλλά όταν ενώνονται οι άνθρωποι του μόχθου, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, βάζοντας στο επίκεντρο του αγώνα τους τις δικές τους ανάγκες.