Να αποσύρει η Περιφερειακή Αρχή το θέμα που έφερε προς συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο σχετικά με τον καθορισμό αμοιβής μεγάλης δικηγορικής εταιρείας που είχε αναλάβει την υπεράσπιση της Περιφέρειας στις δίκες για τις φονικές καταστροφές στο Μάτι και στη Μάνδρα κάλεσε η Κατερίνα Γεράκη, περιφερειακή σύμβουλος Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», μιλώντας την Πέμπτη σε σχετική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου.
Εγκάλεσε, πιο συγκεκριμένα, την Περιφερειακή Αρχή που δεν έφερε για συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο μια εισήγηση σχετικά με την «παραίτηση από τις ήδη ασκηθείσες εφέσεις» στις πρωτόδικα δικαστικές αποφάσεις υπέρ πληγέντων και συγγενών θυμάτων από τις φωτιές και τις πλημμύρες σε Μάτι και Μάνδρα αντίστοιχα, κατόπιν και σχετικής διάταξης που έφερε η κυβέρνηση στον νόμο 5193/2025. «Οι άδικοι νόμοι αλλάζουν, όταν ο λαϊκός παράγοντας δεν υποχωρεί αλλά σταθερά και μαχητικά παλεύει για το δίκιο του! Και τότε, ο καθένας κρίνεται για τη στάση που έχει κρατήσει», ανέφερε χαρακτηριστικά η Κ. Γεράκη. Καυτηρίασε, επίσης, το γεγονός ότι η Περιφεριακή Αρχή συνέταξε την εισήγηση την ίδια ακριβώς μέρα που δημοσιεύθηκε ο νόμος στο ΦΕΚ, λέγοντας: «Δεν τον γνωρίζατε ή σας παρέσυρε η γραφειοκρατική πεπατημένη σ’ ένα τέτοιο τόσο κρίσιμο ζήτημα;».
Η περιφερειακή σύμβουλος υπενθύμισε, ακόμα, ότι η «Λαϊκή Συσπείρωση» ανέκαθεν και σταθερά καταψήφιζε εισηγήσεις για την άσκηση εφέσεων απέναντι σε ανθρώπους που «έχασαν τους αγαπημένους τους και βρέθηκαν αντιμέτωποι με την τραγωδία της καταστροφής». Κατήγγειλε, στη συνέχεια, όλες τις μέχρι τώρα περιφερειακές διοικήσεις και παρατάξεις που υπερψήφισαν αυτές τις εφέσεις «με το αιτιολογικό ότι τάχα η Περιφέρεια δεν ευθύνεται γι’ αυτές τις καταστροφές», επισημαίνοντας, σε αυτό το σημείο, την ομολογία του νυν περιφερειαρχή για την ανεπαρκή αντιπλημμυρική θωράκιση της Αττικής.
Στάθηκε, επιπλέον, στο γεγονός ότι απέναντι στο πρόσχημα της υποχρεωτικής από τον νόμο άσκησης έφεσης, ώστε να μην τεθεί ζήτημα περί παράβασης καθήκοντος, η «Λαϊκή Συσπείρωση» απαντούσε ότι πρόκειται για έναν αντισυνταγματικό νόμο, συμπληρώνοντας ότι το Περιφερειακό Συμβούλιο είναι πολιτικό και όχι διεκπεραιωτικό όργανο «κι επομένως η ψήφος μας πρέπει να ανταποκρίνεται στη συνείδησή μας. Γιατί η επίκληση στον θεσμό της Δικαιοσύνης αποδεικνύεται ότι για το κράτος γίνεται αλά καρτ, αφού δεν είναι δυνατό μια δικαστική απόφαση να θεωρείται apriori εσφαλμένη και να επιβάλλεται η άσκηση έφεσης κατά αυτής. Γιατί πολύ περισσότερο, με αυτό τον τρόπο το αστικό κράτος, με καταμερισμένους ρόλους από κεντρική Διοίκηση, Περιφέρειες και Δήμους, αλλά με ενιαίο τρόπο τελικά, δείχνει το πιο εχθρικό του πρόσωπο απέναντι στο λαό».
Τέλος, η Κ. Γεράκη τόνισε και την καταλυτική σημασία του λαϊκού παράγοντα, όπως φάνηκε και από τις μεγαλειώδεις εργατικές-λαϊκές κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος: «Το τεράστιο κύμα της λαϊκής οργής μετά από την εγκληματική τραγωδία των Τεμπών, οι μεγαλειώδεις εργατικές και λαϊκές διαδηλώσεις και απεργίες, η πλατιά συζήτηση μέσα στους εργαζόμενους και το λαό για την ουσία αυτής της πολιτικής, που υπηρετεί τα κέρδη και λογαριάζει ως κόστος την προστασία της ανθρώπινης ζωής προκαλώντας Τέμπη, Μάτι, Μάνδρα κλπ., έχουν αλλάξει πολλά. Αυτός είναι ο καταλυτικός παράγοντας των εξελίξεων».