«Δυστυχώς, για ένα τόσο κρίσιμο για το περιβάλλον και για την υγεία του λαού θέμα, τη διαχείριση επικίνδυνων αποβλήτων, και η συγκεκριμένη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη της τελευταίας 20ετίας. Την “πεπατημένη”, δηλαδή, της “ανοχής” απέναντι στην ρύπανση εδαφών και νερών από τις βιομηχανίες μέσω της ανεξέλεγκτης διαχείρισης των επικίνδυνων αποβλήτων τους, με καταστροφικές επιπτώσεις σε βάρος του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας, αλλά και της σοβαρής καθυστέρησης στη δημιουργία όλων των αναγκαίων υποδομών για τη διαχείρισης και των απορριμμάτων και των επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων» τόνισε και πρόσθεσε ότι αυτό συμβαίνει «σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που ακόμη και τα όργανα της Ε.Ε., ύστερα από μια μακροχρόνια περίοδο χάριτος – από το 2009 που διαπιστώθηκε η μη συμμόρφωση της Ελλάδας με την οδηγία για τα επικίνδυνα απόβλητα – αναγκάστηκαν να προχωρήσουν στην επιβολή χρηματικού προστίμου το 2016. Βέβαια, όπως παραδέχεται και η ίδια η ΣΜΠΕ, παραμένουν ακόμη ανεκπλήρωτες οι δύο πιο σημαντικές υποχρεώσεις: Η “διαχείριση” των επί σειρά ετών παρατημένων σε ακατάλληλους χώρους βιομηχανικών επικίνδυνων αποβλήτων, των “ιστορικών” όπως λέγονται και η δημιουργία ολοκληρωμένου και κατάλληλου δικτύου εγκαταστάσεων διάθεσης των ΒΕΑ».
Υπογράμμισε ότι οι βιομηχανίες συνεχίζουν να ρυπαίνουν ασύδοτα, και η λογική που κυριαρχεί είναι να μπουκώνονται με χρήμα από τον κρατικό προϋπολογισμό για να συμμορφωθούν έως το 2030 (!), «δηλαδή να επιδοτούνται οι βιομηχανίες για τη διαχείριση των αποβλήτων που παράγουν. Αντί να πληρώνει ο ρυπαίνων, πληρώνεται!» και προσθέτει πως η ΣΜΠΕ περιορίζεται στην αδειοδοτημένη περιβαλλοντικά Ολοκληρωμένη Εγκατάσταση Διαχείρισης Βιομηχανικών Αποβλήτων (ΟΕΔΒΑ) στο Δ. Τανάγρας, στη θέση «Κεραμιδέζα» του Σχηματαρίου όπου «εκεί προβλέπεται να κατασκευαστεί και ο χώρος διάθεσης επικινδύνων αποβλήτων».
Πρόκειται για «ένα χώρο που έχει αδειοδοτηθεί για την υποδοχή 110 διαφορετικής προέλευσης και σύνθεσης ΒΕΑ, χωρίς καμιά προηγούμενη προεπεξεργασία και σε κατάφωρη αντίθεση προς την αρχή περί μη ανάμειξης αδιάκριτα των επικινδύνων αποβλήτων. Σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από τον οικισμό του Σχηματαρίου, τον μεγαλύτερο οικισμό του Δήμου Τανάγρας! Σε μία άκρως επιβαρυμένη περιοχή, και για τους κατοίκους και για τους χιλιάδες εργαζόμενους στις περίπου 400 βιομηχανικές μονάδες της περιοχής θα συγκεντρώνεται μια τεράστια ποσότητα επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων. Μιλάμε για υγειονομική βόμβα! Είναι, άλλωστε γνωστό ότι εδώ και δέκα χρόνια έχουν διαπιστωθεί ιλιγγιώδεις συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωμίου σε συγκεκριμένα σημεία του εδάφους των Οινοφύτων, ενώ πλήθος επιστημονικών εργασιών επιβεβαιώνουν τις σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων της περιοχής (αυξημένη θνησιμότητα από καρκίνο κατά 14%). Οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι, δεκάδες φορείς, έχουν εκφράσει και με κινητοποιήσεις την αντίθεση τους στο συγκεκριμένο έργο».
Συνεχίζοντας, η Ν. Χρονοπούλου, στάθηκε στη χωροθέτηση των εγκαταστάσεων, λέγοντας πως «γίνεται μια θεωρητική ανάλυση των κριτηρίων (περιβαλλοντικής προστασίας, προστασίας υδάτινων πόρων, πολιτιστικής κληρονομιάς, οικιστικά), αλλά στο δια ταύτα καταλήγει μ’ ένα γενικόλογο ότι “ο τελικός αποκλεισμός ή η χωροθέτηση μιας θέσης ενός έργου ή εγκατάστασης διαχείρισης αποβλήτων γίνεται κατά τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης …”» και πως το αποκορύφωμα «είναι η περιγραφή σχετικά με την κατάσταση στην Αττική. Αναφέρεται ότι: “Πλέον υπάρχει σχεδιασμός για τη συγκεκριμένη Περιφέρεια που προβλέπει την ολοκλήρωση των απαραίτητων υποδομών μέχρι το έτος 2025″».
«Οι μόνες υποδομές που συνεχίζουν ακάθεκτες τη λειτουργία τους στην Αττική είναι η συνεχιζόμενη επέκταση με αλλεπάλληλα “πανωσηκώματα” της επικίνδυνα υπερκορεσμένης χωματερής της Φυλής, η πανάκριβη λειτουργία του Εργοστασίου Μηχανικής Ανακύκλωσης και Κομποστοποίησης και η επικίνδυνη για την υγεία λειτουργία του αποτεφρωτήρα υγειονομικών αποβλήτων, τοξικών και μολυσματικών, που έχει ήδη αδειοδοτηθεί για την καύση και πλήθους άλλων φαρμακευτικών και άλλων επικίνδυνων αποβλήτων» είπε καταλήγοντας και έκανε σαφές ότι «ούτε λίγο, ούτε πολύ μιλάμε για ένα πραγματικό ευχολόγιο. Αυτή είναι η καταστροφική πολιτική των κυβερνήσεων, των Περιφερειακών Αρχών, στον τομέα της διαχείρισης και των απορριμμάτων και των επικίνδυνων αποβλήτων, ενός τομέα στενά δεμένου με την ποιότητα ζωής, την υγεία του λαού. Προφανώς καταψηφίζουμε».